தொலைவு

ஏதுமற்ற சமரசங்களில்

தொலையாத நிராசைகள்
ரகசியமாய் பதுங்கியது
சுவாசத்தினூடாய்
விலகும்  வழியற்று
சமநிலைகள்
தள்ளி சென்ற 
நீர்க்குமிழிகள்
உடையாது ஒன்றை ஒன்று  புணர்ந்து
கொண்டு  காற்றை
சிதறடித்த  .
சந்தர்ப்பங்களை
மறந்திருந்த  புன்னகைகள்
துயரங்களின் தழும்புகளால்
கீறப்பட்டப்பட்ட பற்களில்
மெல்ல தன்னை குறுக்கி
தேம்பிகொள்கிறது.
விட்டகலாத ஒற்றை முத்தம்கூட
காலத்தை  கடத்தி செல்லும் முள்ளாகும் 

துயிலுற்ற மௌனம்

துழாவிக்களைத்த  நீர் அலைகள்
அமைதியிழந்து  தழைக்கிறது
அத்துமீறி என்  தோட்டத்து வேரில்
இழைய தொடரும் காலமெனினும்
துரதிர்ஷ்ட சொல்லொன்றுக்கு கீழ்
முளைத்து நெளிந்த  பாம்பின் கால்கள்..
அனுமதிக்கப்பட்ட பரமபதத்தை 
வழிமறித்து. தனித்து நிற்கிறது
சுருக்கமற்ற நமது பிரியங்கள்
யாருமற்றதாய் புலம்பும் இன்மைகள்
பேரளவானதொரு தூரத்தை 
நெருங்குகிறது
அண்மையில்   இருப்பதறியாது