தொடர்வினை

தொடர்ந்திருந்த நெடுந்துயரத்தை
வெகுநாளாய் மறந்திருக்கிறேன்
என்பது நினைவில் வர
தணல் தரை நோக்கி
சாடித் தெறித்தவைகள்
ஒழுங்கற்று பரவத் தொடங்கியதும்
விளிம்புகளுக்கப்பால்
நேசிக்கப்படவிருந்த
இதயத்தினின்று வலிகள்
தன்னை தளர்த்தி
விலகியிருக்க
அதற்கான கூடொன்றை
நிர்ணைத்த மரமொன்று
அழுத்தம் கூட்டி
ஆகச்சிறு கல்லறைக்குள்
நசுக்கிப் போட்டதில்
இற்று துண்டாகி விழுந்த
சதைத் துணுக்குகள்
வலியையோ
பசியையோ உணராது
முழுவதுமாய் ஜீவனற்ற
அவ்வாழ்வின் பொருள் தேடி
அலைகிறது
மதபோதகனின் சொற்களைப்போல
அந்தரத்தில்..