Wednesday, August 24, 2011

புரிதல்.




பெருதற்கரிய வார்த்தைகளை
வார்த்திருந்த உனது
நாவு தடித்திருக்கிறது
சொற்களினிடையே
விடுபட்ட எழுத்துக்கள்
வேறு வார்த்தைக்குள்
அடைபட்டுச்சொல்லி
முடித்ததின்
பொருளுக்கு அயலாகி
அர்த்தமற்றுப்போன கவிதை
நிலம் பூந்தாது
வெளிமிதக்கும் நிழல் போல
இருள் புலர காத்திருக்கும்.
ஒவ்வொரு கண்களுக்காயும்.




1 comment:

Ganesh Gopalasubramanian said...

Simple, subtle.
Arthamatrupona kavithai...

veLi mithakkum nizhal...

arumainga... pala samayam irul manitharkaloda pagal eppadi irukkumnu yosikkirathundu... pagal manitharkaloda irul pola ayarchithannu ninaichhikkirathu...

iruL pulara kaathirukkum

pulara -> vaarthai jaalam

superb... back to form... :)